تأثیر اقتصادی توسعه منابع گردشگری

تأثیر اقتصادی توسعه منابع گردشگری

علی فؤاد کشیش
زیر نظر معاونت. زینب مسلم الموسوی

برنامه ریزی گردشگری اثرات اقتصادی متعددی دارد، از جمله:

الف- دستیابی به رونق اقتصادی:
مبالغ سرمایه گذاری شده در بخش گردشگری در اقتصاد ملی گردش می کند. سرمایه گذاری در بخش گردشگری در همه موارد منجر به افزایش نیروی کار می شود که به نوبه خود دستمزدهایی دریافت می کند که متعاقباً نشان دهنده قدرت خرید جدید است. علاوه بر این، وجوه تولید شده توسط گردشگری اغلب برای توسعه این بخش استفاده می شود و بنابراین بخشی از چرخه اقتصادی کشور است (بتا، 2003: 45). این علاوه بر مالیات ها و هزینه های تحمیل شده بر کالاها و خدمات وارداتی و همچنین بازده اقتصادی حاصل از فروش مجدد محصول گردشگری به مصرف کنندگان و صاحبان مشاغل است (الخوری، 1993: 112).

ب- بازاریابی برخی کالاها:
گردشگری در یک کشور اغلب شامل خرید سوغاتی یا کالاهایی است که کشور میزبان به آن شهرت دارد. ماهیت این هزینه برای این کالاها معادل صادرات محصولات ملی بدون نیاز به بازاریابی خارجی است. هر چه تعداد گردشگرانی که از خارج وارد می شوند بیشتر باشد، صادرات نیز بیشتر می شود.

ج- توسعه تأسیسات و زیرساخت های اساسی:
گردشگری برای انجام کامل ماموریت خود به زیرساخت های متنوعی مانند جاده ها، پروژه های فاضلاب، آب آشامیدنی و حمل و نقل، علاوه بر توسعه شهری جاذبه های گردشگری کلیدی، نیاز دارد.
در نتیجه، افزایش ترافیک گردشگری مستلزم توسعه خدمات حمل و نقل و سایر خدمات زیربنایی، به ویژه منابع آب، شبکه های فاضلاب، سیستم های دفع زباله و ارتباطات است تا نیازهای بخش گردشگری را برآورده کند. این امر به نوبه خود مستلزم فعال سازی نقش برنامه ریزی گردشگری است (فوزی، 1387: 62).

د- افزایش سرمایه گذاری خارجی و داخلی:
برنامه ریزی گردشگری شامل زمینه های سرمایه گذاری مختلفی از جمله ساخت هتل ها، رستوران ها، مراکز ورزشی، دهکده های گردشگری، شرکت های گردشگری، آژانس های مسافرتی و حمل و نقل است. این به نوبه خود بر تنوع سرمایه گذاری در این بخش تأثیر می گذارد. گردشگری همچنین از دیگر فعالیت های اقتصادی در بخش های کشاورزی، صنعت و خدمات با افزایش تقاضا و سرمایه گذاری در محصولات کشاورزی و صنعتی حمایت می کند.

ه – بهبود تراز پرداخت ها:
این امر از طریق ورود سرمایه خارجی برای سرمایه گذاری در پروژه های گردشگری و همچنین استفاده بهینه از منابع طبیعی و منابعی که گردشگری از طریق برقراری روابط اقتصادی با سایر بخش های کشور ایجاد می کند، محقق می شود. این در ارتباط با منافع اقتصادی است که ایجاد می کند، مانند درآمدهای حاصل از نیروی کار سخت ایجاد شده توسط تقاضای گردشگری برای گردشگری داخلی و خارجی. این امر به طور مستقیم و غیرمستقیم به افزایش تولید ناخالص داخلی کشور کمک می کند و در نتیجه به روند توسعه اقتصادی کمک می کند. این علاوه بر احیای بخش های وسیعی از جامعه است که این صنعت به آن دست می یابد.

و – فراهم آوردن فرصت های شغلی و حل مشکلات بیکاری
گسترش صنعت گردشگری و پروژه‌های مرتبط با آن به ایجاد فرصت‌های شغلی جدید کمک می‌کند که بیکاری را کاهش می‌دهد و در نتیجه منجر به افزایش سطح درآمد و رفاه اجتماعی برای جامعه و افزایش نرخ رشد هزینه‌های گردشگری می‌شود. سرمایه گذاری مستقیم در گردشگری فرصت های شغلی را در درجه اول از بخش گردشگری به بخش های مرتبط فراهم می کند. جهان شاهد رشد قابل توجهی در تعداد گردشگران از یک سو و هزینه ای که آنها برای سفرهای خود خرج می کنند از سوی دیگر بوده است.