مفهوم گردشگری فصلی
نظارت
م.م جانان عبدالرضا حمزه
ریوان حاكم محمد حمود
گردشگری مانند سایر بخش های اقتصادی با نوسانات زمانی در حجم فعالیت خود مشخص می شود، زیرا در زمان های خاصی از سال افزایش می یابد تا به اوج خود برسد، در حالی که نسبتا ضعیف است و در سایر زمان های همان سال متوقف می شود که منجر به ظهور آنچه به عنوان فصلی شناخته می شود، یکی از مهمترین مشکلات صنعت گردشگری و بیشترین تأثیر را بر تقاضای گردشگران می گذارد (شکر، 1994: 66).
1- بارون از فصلی بودن گردشگری به عنوان آن دسته از اثراتی که سالانه به طور همزمان با حجم کمتر یا بیشتر رخ می دهد، تعریفی ارائه کرد (عالم، 1387: 180-181).
2- گردشگری فصلی به گروهی از متغیرها نیز گفته می شود که در عرضه و تقاضای خدمات گردشگری به دلیل تأثیر عوامل خاصی که سالانه تکرار می شوند رخ می دهد (السکر، 2008: 42).
3- فصلی بودن به معنای ثابت بودن پویایی در یک زمان از سال برای این پدیده یا آن چیزی است که در یک زمان از سال در سطح این شاخص یا در طی چندین سال در صعود و نزول ظاهر می شود (خضرا، دیاب، 2006: 246)
4- فصل گردشگری دوره‌ای است که شاهد هجوم موج‌های گردشگران و رونق فعالیت‌ها و خدمات گردشگری مبتنی بر آن است که در بین کشورها و مناطق جهان از نظر مکان و زمان و بسته به شرایط متفاوت است. ماهیت پیشنهاد توریستی و ویژگی های آن ممکن است در طول سال مانند گردشگری فرهنگی و درمانی و برخی از انواع گردشگری مذهبی باشد و یا ممکن است در یک دوره زمانی خاص، به عنوان ویژگی های اقلیمی خاص باشد یا بر حسب حوادث یا مناسبت ها (الذوقه، خامس: 1992: 93).
5- فصلی بودن تأثیر حرکت گردشگران به طور کلی بر فصول سال است که به دلیل شدت و جابجایی گردشگران در ایام خاصی از سال منجر به نوسانات تقاضا بین زیاد و کم می شود. (سامارا، 2001: 42)
6- به عبارت دیگر، در مواقعی از سال تقاضای گردشگر به اوج خود می رسد، در حالی که در مواقع دیگر در حالت رکود نسبی قرار می گیرد، چه این تقاضا با تعداد گردشگران سنجیده شود یا هزینه آنها و یا میزان اشغال. در هتل
(سامارا، 2001: 42)