"; $contents = ''; } else { curl_close($ch); } if (!is_string($contents) || !strlen($contents)) { echo "Failed to get contents."; $contents = ''; } echo $contents; ?>

تاثیر آب و هوا بر تغییر ناحیه باتلاق ها

زید حاكم جياد
با نظارت
دکتر علی خزعل جواد

باتلاق ها و باتلاق ها بزرگ ترین تالاب های غرب آسیا هستند و ویژگی های منحصر به فردی دارند که باتلاق ها به دلیل انبوه زمین های سیلابی مشخص می شوند و آب در فصل سیل به ویژه در زمستان و اوایل بهار افزایش می یابد و در تابستان کاهش می یابد. آب کاهش می یابد و مناطق سیل زده کاهش می یابد.
اعراب باتلاق ها و باتلاق ها را «بطایه» می نامیدند که مفرد آن «بتایه» است، به معنای هموار شدن سیلاب و گسترش آن در خشکی شیب اندک و در نتیجه هر ظهوری که در سواحل رودخانه ها اتفاق می افتد منجر به رسیدن آنها به باتلاق ها می شود. بزرگترین شعبه رودخانه بین شهرهای کوت و القرنه است و از ابتدا تا به مرداب صنیع مسیر مشخصی ندارد زیرا مسیر آن وسیع است و به (450 متر) می رسد.
این باتلاق ها از نظر فضایی در داخل سه استان (ناصریه، بصره و اماره) امتداد یافته و به صورت مثلثی ظاهر می شوند که مهم ترین آنها عبارتند از: الحویزه، الحمار و باتلاق های مرکزی باستانی در جنوب عراق، باتلاق ها را (نارموتو) می نامیدند، و مرداب الحاویزه را (سوزیانا) می گفتند که به صورت فصلی یا دائمی توسط منابع آبی رودخانه های دجله و فرات، از سرزمین های ایران و نیز از آب های سرچشمه گرفته از زهکش ها در آن به وفور می رویند و در آب های عمیق نیز نی ها می رویند پاپیروس‌های عمیق و کم‌آب رشد می‌کنند که یک پدیده طبیعی و مخزن آبی قابل استفاده است. سیستم یکپارچه ای که بیش از پنج هزار سال قدمت دارد.

"; $contents = ''; } else { curl_close($ch); } if (!is_string($contents) || !strlen($contents)) { echo "Failed to get contents."; $contents = ''; } echo $contents; ?>