مدرک است تعداد زیادی فیلم وجود دارد که شمردن و محدود کردن آنها دشوار است در فیلم لغزش به کارگردانی جیمز گان و محصول سال 2006 در مورد تهاجم انگلی که مردم را مبتلا می کند صحبت می کند و فیلم (Outbreak Outbreak) به کارگردانی پیترسن و محصول سال 2006. 1995، صحبت از یک تیم پزشکی وابسته به کنگره ایالات متحده است که آزمایش های ویروسی را در یکی از شهرهای آفریقا انجام می دهد، اما … این ویروس به سرعت در حال گسترش در سراسر روستا است، که باعث شد تیم پزشکی برای نجات آنها با رهبری ارشد تماس بگیرد، بنابراین کنگره هواپیمای بارگیری شده با آنها را می فرستد. آنها بمب‌ها را روی روستا می‌اندازند و همه افراد روستا را می‌کشند، حتی تیم پزشکی آمریکایی، با وجود این، این ویروس توسط شامپانزه‌ای که روستا را ترک می‌کند و برای انتقال بیماری به آمریکا سوار کشتی می‌شود، منتقل می‌شود. در مورد فیلم (سرایت) به کارگردانی استیون سودربرگ و محصول سال 2011، در مورد ویروسی شبیه به ویروس کرونا صحبت می شود که توسط زنی که از هنگ کنگ آمده است منتقل می شود و در سراسر آمریکا و جهان پخش می شود.
موضوع قابل تامل در این موضوع این است که سینما نه تنها موضوعات موجود در سینما را پیش بینی می کرد، بلکه با پیش بینی وضعیت جوامع و ترس های عمومی که گریبانگیر جوامع می شد، از آن فراتر رفت ترس های ناشی از سیستم ارتباطی جدید جهانی، باز بودن زیاد بین کشورها و ناپدید شدن مرزهای بین کشورها و اگر مردم از جنگ و تسلیحات نظامی می ترسند، ترس های جدید از نوع دیگری هستند و این به وضوح در منعکس شده است. ماهیت زندگی اجتماعی در بین افراد به همین دلیل است که پل وریلو در مصاحبه ای که توسط آن دیاتکین انجام شد و توسط روزنامه فرانسوی لیبراسیون در شماره 17 دسامبر 2005 با ترجمه بسام نجار و در روزنامه الکترونیکی المستقبل در 15 اکتبر 2018 منتشر شد صحبت کرد. بیروت، در مورد گذار از دوران جنگ سرد به دوران هراس، که به گفته او «آن اضطراب جمعی مشترک است که ما را مجبور می‌کند تا به شدت منتظر اتفاقات غیرمنتظره باشیم و فاجعه‌ای را که ذاتاً وجود دارد، پیش‌بینی کنیم. ما همیشه از یک فاجعه که ممکن است محیطی، بیولوژیکی، تکنولوژیکی یا سیاسی باشد شگفت زده می شویم این است که ترس روی یک فرد خاص تأثیر نمی گذارد، بلکه بر کار گروهی تأثیر می گذارد. انتظار برای یک حمله تروریستی که می شنویم اجتناب ناپذیر است و ممکن است در هر جایی اتفاق بیفتد.
اگر صحنه سینما را در سال های اخیر دنبال کنیم، در می یابیم که زمینه مناسبی را برای این اضطراب و هراس جمعی فراهم کرده است و پیش بینی این خطر جهانی در بطن آثار سینمایی بوده است که با استقبال و جهت گیری محسوس توده مردم مواجه شده است.