دکتر محمد عبدالحمید ضیدان – دانشگاه کربلا – دانشکده علوم گردشگری
تلفن همراه: 07709659874
ایمیل: m.abdulhameed@uokerbala.edu.iq
هنر سینمایی از زمانی که به وجود آمد و پس از ظهور نشانه های هنری و فکری آن به سرعت در عرصه های مختلف زندگی، چه در سطح ارائه و چه در سطح ارائه موضوعات مرتبط با نیازهای انسانی، چه در زمینه اقتصادی، گسترش یافت. سطوح فکری، سیاسی، اجتماعی یا سطوح دیگر.
آنچه قابل توجه است این است که فیلم سینمایی با اثربخشی خود در دریافت بیننده، با موضوعات جذاب و متنوعی که ممکن است با واقعیت زندگی امروزی یا آنچه جهان از رویدادهای گذشته در تاریخ بازنمایی شده است، همخوانی داشته باشد، به زندگی هجوم خواهد آورد. فیلم‌ها، یا با موضوعاتی که مطرح می‌کند و به موضوعات آینده مربوط می‌شود، که معمولاً با آینده‌نگری مرتبط است، آیا این پیش‌بینی از نوع خوش‌بینانه‌ای است که به فرد اجازه می‌دهد تا دنیای جدیدی را در نظر بگیرد که از رفاه و پیشرفت فناوری، اقتصادی و اجتماعی برخوردار است یا خیر. این یک نوع پیش بینی است؟ بینش بدبینانه و تاریکی که جهان را در برابر روزهای سخت می بیند که به سوی ناشناخته ها پیش می رود و پیشرفت اقتصادی و فناوری سرآغاز این افول و زوال است.
این ارائه موضوعات در هر دو جهت جذب فیلم سینمایی شد و در مدل هایی ارائه شد که بعدها به یکی از مهم ترین موضوعاتی تبدیل شد که بیننده را به هیجان می آورد و بیشترین تاثیر را در جذب او به گیشه دارد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد توانایی سینما با ابزارهای بیانی و تکنیکی خود در تجسم و تأثیرگذاری، و موضوع دیگر، وضعیت کلی است که جهان شاهد تحولات و حتی پیشرفت های بزرگ در سطوح فکری، علمی، فرهنگی، سیاسی و… است ، قرار دادن فرد در میان آن تغییرات و اکتشافات بزرگ همراه با آنها. او به دنبال خودش، آینده اش و اینکه سرنوشتش به چه چیزی می رسد می گردد.
ما تعجب نمی کنیم که سینما از سنین پایین به موضوعات آینده نگر پرداخته است، مانند فیلم «سفر به ماه» ساخته ژرژ میله که در سال 1902 تولید شد و درباره برخی از ساکنان زمین صحبت می کند. رفتن به ماه، و بسیاری از فیلم‌ها درباره موضوعات آینده بر اساس رویدادهای جاری صحبت می‌کردند، مانند فیلم «دوران مدرن» نوشته چارلی چاپلین، که در سال 1933 تولید کرد، و در آن پیش‌بینی کرد که ماشین‌ها در آینده بشریت را کنترل خواهند کرد. بیکاری گسترده در جهان سرمایه داری اگر تلاش کنیم فهرست فیلم هایی که در این زمینه صحبت می کنند، فهرست طولانی است و جایی برای نوشتن در این روزنامه ها وجود ندارد.
موضوعاتی که به سرنوشت انسان و جهان مربوط می شود، ممکن است جذاب ترین و جلب توجه ترین موضوعات باشد، به ویژه پس از تکیه سینما بر فناوری های برتر که امکان خلق جهان هایی را به او می داد که هیچ هنر دیگری نمی توانست به آن دست یابد و بیننده را وادار نمی کرد. فقط به آنها نگاه کنید، اما با هم تعامل کنید، مشارکت کنید و در جزئیات رویدادهای آن غوطه ور شوید، بنابراین پایان قرن بیستم و آغاز این قرن شاهد گرایش روشنی به سمت موضوعاتی بود که به سمت پیش بینی مسائل بشری گرایش داشت. دنیا و سرنوشت که به آن منتهی می شود. تا زمانی که انسان خیلی به مضامین سینما وابسته نشود، به زودی اتفاقی در جهان رخ می‌دهد که افراد در هر نقطه از جهان فهرست فیلم‌های تولید شده را جستجو می‌کنند، شاید فیلم‌هایی را پیدا کنند که این رویداد را از دور یا نزدیک تقلید می‌کنند. بنابراین، فیلم سینمایی شبیه به یک مرجع پیش بینی کننده شده است که رویدادهای آینده به صورت صوتی و تصویری ارائه می شود و سندی نه از گذشته، بلکه سندی آینده است که روزهای آینده را شبیه سازی می کند.
عجیب نیست که این فیلم موضوعاتی را از سال‌ها پیش در مورد آنچه امروز با شیوع همه‌گیری ویروس کرونا در حال رخ دادن است و بسیاری از حوادث قبل از این رویداد، مانند حمله به برج‌های تجارت جهانی که پوشش داده شد، مطرح می‌کند. در بسیاری از فیلم ها، از جمله (بوسه طولانی شب بخیر)، به کارگردانی رنی هارلان، محصول سال 1996، که در یکی از صحنه های آن یکی از شخصیت ها در مورد بمباران برج های دوقلو و کشتن 4000 نفر و مقصر دانستن مسلمانان صحبت می کند. تصویب کنگره آمریکا یا (فیلم برادران ماریو) به کارگردانی راکی مورتون و آنابل ژانکل، محصول سال 1993 یا موضوعات دیگری مانند جنگ خلیج فارس یا پایان های هیجان انگیز دنیا با همه موضوعاتش و جان هزاران نفر را گرفت، و اگر مسیر فیلم هایی را دنبال کنیم که در مورد یک بیماری همه گیر جهانی صحبت می کردند که روی زمین تأثیر می گذارد، بسیاری از آنها را می یابیم، خواه این بیماری همه گیر ویروس باشد یا انگل یا تبدیل یک فرد به زامبی یا چیز دیگری، و در آنجا وجود دارد.
