توسعه مفهوم صنعت هتلداری و پیشرفت های حاصل از آن در فعالیت بخش گردشگری و هتلداری به ویژه در کشورهای توسعه یافته، شرکت های زنجیره ای هتل های بین المللی را به سمت مناسب ترین روش ها سوق داده است. مزیت رقابتی برای بهبود خدمات در آنها از طریق آموزش کارگران برای توسعه عملکرد خود در زمینه تخصصی که باعث شد بسیاری از موسسات توریستی آموزش را به عنوان وسیله ای برای توسعه خدمات گردشگری و ارائه بهترین ها برای جلب مشتری بپذیرند موقعیت و اولویت هایی که در کار نشان می دهد، به شرح زیر است (1): –

آموزش و احراز صلاحیت گردشگری در اولویت برنامه توسعه گردشگری است و بدون آن هرگونه تلاشی در زمینه توسعه گردشگری بی معنی است.
آموزش گردشگری نه تنها یک ضرورت توسعه ای است، بلکه یک ضرورت فرهنگی، تمدنی و بشردوستانه برای هر کشوری برای ترویج تمدن و فرهنگ خود است.
آموزش گردشگری یک شمشیر دولبه است و باید به گونه ای برنامه ریزی شود که با سنت ها و اعتقادات همه مردم سازگار باشد، زیرا (هر آموزشی) ابزار مؤثرتری برای نشان دادن بسیاری از جنبه های انسانی و فرهنگی است هر مقصد گردشگری به سطح آموزش و ویژگی متمایز آن مرتبط است که اصالت و مدرنیته را با هم ترکیب می کند. با غفلت از این بعد، آموزش گردشگری مانعی بر سر راه حفظ میراث فرهنگی یا انسانی هر مردمی خواهد بود.
کشورهای جهان سوم باید زمان رسیدن به تمدن و توسعه سریع را کوتاه کنند و باید روش های علمی را در امکانات خود دنبال کنند و به طور پیوسته پیشروی کنند تا بر مراحلی که کشورها پیش از خود در آن بوده اند غلبه کنند. این امر با آموزش، پشتکار و تلاش انجام می شود. بهبود عملکرد
آموزش گردشگری و هتلداری بدون استراتژی، سیاست، طرح و برنامه یکپارچه در تمامی امکانات مربوطه به ویژه در حوزه گردشگری، صرفاً یک تلاش بیهوده و یک مسئولیت همگانی و ملی است که با گردآوری و هدایت افرادی که به طور مستقیم به فرآیند توسعه گردشگری علاقه مند هستند، می باشد.

(1) الشمسی: احمد محمد، آموزش گردشگری و هتلداری بین واقعیت توسعه و الزامات آن، گزارش سالانه سرشماری گردشگری برای سال 1979-1995، مرکز ملی اطلاعات، جمهوری عربی یمن، 2009، ص