دینامیک سیل در مرداب ها – شرایط فعلی
زید حاكم جياد
با نظارت دکتر
م. دکتر علی خزعل جواد
امروزه، باتلاقها کاملاً متفاوت مدیریت میشوند: وجود سدها، موانع دستساز و دایکهای خاکی امکان کنترل کامل بر نحوه ورود آب به باتلاقها و محل جریان آن را فراهم میکند. سدها و موانع برای توانمندسازی و محافظت از فعالیت های انسانی ساخته می شوند. نتیجه مستقیم ساخت سد ناپدید شدن جریان اوج رودخانه و کاهش کل آب موجود در جنوب عراق بود. در همان زمان، ساخت یک سیستم مانع جامع محدودیتهای فیزیکی را بر میزان زمینی که میتوان برای توسعه زمینهای باتلاقی در دسترس قرار داد، و همچنین در اتصال بین باتلاقها و رودخانهها اعمال کرد.
در این شرایط، باتلاق ها دیگر به یکدیگر متصل نیستند و اگر اصلاً به هم متصل هستند، تنها به این دلیل است که مردم محلی در موانع موجود شکاف ایجاد کرده اند یا کانال های دست ساز آب را از جایی به مکان دیگر می رسانند.
فقدان پیک جریان و چرخه آب، در دسترس بودن کم آب و عدم اتصال به آب، همه عواملی هستند که به یک سیستم مرداب ناسالم و ناپایدار کمک می کنند.
این مدیریت جریان در باتلاق ها که در دهه های اخیر به طور گسترده در جنوب عراق اعمال شده است، می تواند به عنوان “نیمه طبیعی” نامیده شود، جایی که رواناب به باتلاق ها کاملاً کنترل می شود، در حالی که جریان ها غیرقابل تنظیم هستند، اگرچه طبیعی نیستند. متأسفانه، ثابت شده است که این یک استراتژی بازنده است، زیرا جریانهای بزرگ دیگر تضمین نمیشوند و تغییرپذیری جریان در باتلاقها بدون یک سیستم مصنوعی مناسب قابل شبیهسازی نیست.
وزارت منابع آب با اذعان به اینکه مدیریت «طبیعی» و «نیمه طبیعی» دیگر امکانپذیر یا کافی نیست، اکنون مدیریت «کنترلشده» را دنبال میکند، سیستمی که در آن هر دو جریان ورودی و خروجی کاملاً کنترل میشوند. مدیریت کنترل شده تلاش می کند تا تغییرات لازم در جریان ورودی و سطح آب مورد نیاز برای رشد اکوسیستم را به دست آورد.
از دیدگاه هیدرولوژیکی، مدیریت کنترل شده با جلوگیری یا محدود کردن جریان آب از مناطق سیل زده عمل می کند. نه تنها یک گزینه مناسب است، بلکه کارآمدترین گزینه آب نیز می باشد.
از سال 2008 تا 2010، وزارت منابع آب بر طراحی سازه های هیدرولیکی مورد نیاز برای سیل کنترل شده در باتلاق ها نظارت داشت. برخی از این سازه های هیدرولیکی به ویژه خروجی حویزه و باتلاق مرکزی در پنج سال گذشته ساخته شده اند.